فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِ ﴿٢٤ عبس) پس انسان باید به خوراکش با تأمل بنگرد
ممكن نيست فردی كمترين بهره اى از عقل و هوش داشته باشد و به هنگام ديدن نعمت های متعدد و متنوع الهی در فكر و انديشه فرو نرود و در برابر آفريننده اين نعمت های متنوّع و عجیب سر تعظيم فرود نياورد!
اندیشیدن در زمینه پیدایش مواد غذایى و تأمّل در مراحل تولید و مصرف آن، از میان برنده غفلت و کفر به خداوند است. انسان باید به غذاى خویش بنگرد که چگونه خداوند آن را آفریده است ؟ ( فلینظر الانسان الى طعامه).
روشن است که منظور از نگاه کردن تماشاى ظاهرى نیست ، بلکه نگاه معرفتی و اندیشه در ساختمان این مواد غذائى ، و اجزاء حیاتبخش آن ، و تاثیرات شگرفى که در وجود انسان دارد ، و سپس اندیشه در خالق آن ها است. و نحوه و فرایند غذا خوردن ،غدههاى بزاقى دهن ،هضم غذا..
همه باید به این مواد غذائى و شگفتی ها و اسرار نهفته در آن ها بنگرند ، تا افراد بى ایمان راه حق را پیدا کنند و افراد مؤمن بر ایمانشان افزوده شود.
و به راستى هر یک از مواد غذائى : میوه ها ، دانه هاى غذایى سبزی ها ، براى خود مراحل و دنیاى شگفت انگیزى دارد که مدت ها مى توان روى آن مطالعه کرد ، و درس هائى از آن آموخت که در تمام عمر به ما روشنائى و بینش مى دهد .
پس لازم است انسان به غذایش بنگرد . گویی خداوند با معطوف کردن توجه انسان به غذایش می خواهد فطرت خداجو و خصلت سپاسگزاری او را در برابر نعمت های الهی بیدار نماید که می فرماید با نگریستن به غذای خود و اندکی تامل در مراحل و نحوه حصول طعام آدمی را به شکر و سپاس از صاحب نعمت منتهی می کند!
تدبر در شیر حیوانات، اين چه قدرتى است كه از لابه لاى اين همه اشياء آلوده چنين غذاى پاك و خالص و لذتبخشی بيرون مى فرستد؟ رنگ آن سفيد، طعم آن شيرين، بوى آن معطّر، از هر نظر گوارا است.
و جائى که انسان باید در غذاى جسمانیش دقیق شود ، و سرچشمه آن را که باران حیاتبخش است... اگر پروردگار مى فرمايد: اين آيات براى گروهى است كه اهل يقينند اشاره به اشخاصی است كه آماده پذيرش حق و ايمان آوردن هستند نه افراد لجوج و متكبّر و خودخواه و البته حرام خوار!
اندیشیدن در زمینه پیدایش مواد غذایى و تأمّل در مراحل تولید و مصرف آن، از میان برنده غفلت و کفر به خداوند است. انسان باید به غذاى خویش بنگرد که چگونه خداوند آن را آفریده است ؟ ( فلینظر الانسان الى طعامه).
روشن است که منظور از نگاه کردن تماشاى ظاهرى نیست ، بلکه نگاه معرفتی و اندیشه در ساختمان این مواد غذائى ، و اجزاء حیاتبخش آن ، و تاثیرات شگرفى که در وجود انسان دارد ، و سپس اندیشه در خالق آن ها است. و نحوه و فرایند غذا خوردن ،غدههاى بزاقى دهن ،هضم غذا..
همه باید به این مواد غذائى و شگفتی ها و اسرار نهفته در آن ها بنگرند ، تا افراد بى ایمان راه حق را پیدا کنند و افراد مؤمن بر ایمانشان افزوده شود.
و به راستى هر یک از مواد غذائى : میوه ها ، دانه هاى غذایى سبزی ها ، براى خود مراحل و دنیاى شگفت انگیزى دارد که مدت ها مى توان روى آن مطالعه کرد ، و درس هائى از آن آموخت که در تمام عمر به ما روشنائى و بینش مى دهد .
پس لازم است انسان به غذایش بنگرد . گویی خداوند با معطوف کردن توجه انسان به غذایش می خواهد فطرت خداجو و خصلت سپاسگزاری او را در برابر نعمت های الهی بیدار نماید که می فرماید با نگریستن به غذای خود و اندکی تامل در مراحل و نحوه حصول طعام آدمی را به شکر و سپاس از صاحب نعمت منتهی می کند!
تدبر در شیر حیوانات، اين چه قدرتى است كه از لابه لاى اين همه اشياء آلوده چنين غذاى پاك و خالص و لذتبخشی بيرون مى فرستد؟ رنگ آن سفيد، طعم آن شيرين، بوى آن معطّر، از هر نظر گوارا است.
و جائى که انسان باید در غذاى جسمانیش دقیق شود ، و سرچشمه آن را که باران حیاتبخش است... اگر پروردگار مى فرمايد: اين آيات براى گروهى است كه اهل يقينند اشاره به اشخاصی است كه آماده پذيرش حق و ايمان آوردن هستند نه افراد لجوج و متكبّر و خودخواه و البته حرام خوار!
۳.۸k
۱۷ خرداد ۱۴۰۲
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.